Háskóli eður ei, það er EKKI spurningin

Mér leið alveg hræðilega í morgunn og fékk áhyggjukast að ég mætti ekki stunda nám í háskólanum í haust. Ég fékk tölvupóst að ég væri ekki lengur skráður í nám í háskólanum, auk þess þá gat ég ekki skráð mig inn á námssíðuna mína þar sem ég sé í hvaða námsskeið ég er skráður í o.s.frv.

Ég vissi varla hvað stóð á mig veðrið, ég fékk einskonar áfall. Hvort ég hefði gleymt að borga námsgjöldin, hvort að reikningurinn væri kannski einhversstaðar fastur í póstkerfinu okkar. Myndi mér líða illa yfir að fá ekki að stunda nám mitt vegna skriffinnsku-mistaka, ehhh...já. Þó efa ég að stúlkurnar í nemendaskrá myndu erfa það við mig eða nokkurn annan...

Seinna um daginn fékk ég bréf frá stúdentaráði um að einungis 170 nemendur hefðu verið skráðir við háskólann í morgunn, ég bíð spenntur eftir útskýringu þeirrar ágætrar konu sem er nýfarin að sjá um þetta. "Byrjendamistök" blah. Ég varð nær snortinn af reiði, skólinn eins og er, er mitt líf, flest sem ég geri er tengt honum. Mér leið betur þegar ég fékk þær fréttir að þetta væru mistök. Mér langar ekki að fara til stjórans í sumarvinnunni og biðja um frí til að leiðrétta skriffinskumistök, hvort sem eru mín eða annarra.