IceMUN

IceMUN is a society which sets up simulations of UN-meetings such as the SC, HRC, ICC etc. Simular simulations are held all over the world. This simulation is mainly for university students or young people who want to get to know politics but we prefer university students.

IceMUN 2006 which will be held 26-29 october will start off with first people signing in, on wednesday the 25th. Then a mocksession will be held where the more experienced MUN-sters will help the less experienced to get used to the whole diplomacy system of these kind of proceedings. After this everyone will probably go to some resaurant or maby food will be ordered. Then people will either go home to sleep, read up and prepare or go party in our beautiful city of Reykjavík. The day after there will be lectures. Here they will either talk about negotiations in general or the issue which will be undertaken in the simulation. In this instance N-Korea will be discussed.

Landafræðiþekking

Þegar ég var sjö ára þá átti ég heima í Súðavík, sem er á Vestfjörðum. Ég hélt að flestir vissu hvar þetta væri þangað til einn ungur Íslendingur einu ári eldri en ég spurði mig hvaða áhrif ég héldi að álverið hefði á Súðavík. Horfði ég undarlega á hann, þar sem umræðan hafði verið um Kárahnjúka sem eru á austurlandi. Ég sagði náttúrlega að ég teldi að þetta hefði örruglega engin eða a.m.k mjög takmörkuð áhrif. Nú, spurði hann. Og ég sagði honum að það Súðavík væri á Vestfjörðum. Þá kom í ljós að hann hélt að Súðavík væri fyrir austan.

Skrýtið, en skondið atvik, a.m.k fyrir mig

ætli ég verði ekki að muna að ætlast ekki að fólk viti þetta sjálfkrafa.

Ferðalagið með móður minni og systur

Þar sem systir mín virtist vilja að ég skrifaði aðeins meira um ferðina mína með þeim þá skal ég gera það.

Rétt eftir að ég, Einar Steinn og Doddi fórum kringum landið á einni helgi þá komum við í kringum miðnætti til Reykjavíkur. Ég komst þó ekki heim fyrr en kl 2 því ég þurfti að aka fyrst til frænda minna sem töluðu við mig í tvær klst. Síðan kom ég heim, svaf í nokkrar klst, vaknaði, pakkaði, hringdi í mömmu og athugaði hvort hún væri tilbúinn. Eftir smástund kom hún og sótti mig. Fyrst fórum við heim til mömmu og ég fékk mér kjötsúpu, síðan til Hilla frænda til að köttur systur minnar nyti sín þar á meðan ferðalagi okkar stæði. Fórum við í Nexus og ég keypti nokkrar myndasögubækur til að lesa á flugvöllum. Gekk heim til mömmu og þaðan fórum við á flugvöllinn kl 15. Síðan fórum við til London.

Í London þá gistum við í litlu gistihúsi/hóteli í litlum bæ rétt hjá Stanstead. Var ég ekki ánægður með að þeir höfðu engan mat til sölu eða veitingar aðrar en dökkan bjór og sæt gos. Síðan um morguninn fórum við til Prag. Prag er mjög falleg borg en er með svolítið mikið af glæpastarfsemi. Þá er ég að tala um mafíu. Pabbi hringdi í mig, lét mig gera bókhald í Prag og senda honum. Ég, mamam og Eva fórum í margar smáferðir í Prag. Versluðum og slökuðum á. Eitt kvöld fór ég og Eva í bæinn. Löbbuðum um en leist ekkert sérstaklega vel á neinn bar eða skemmtistað í bænum. En settumst fyrri utan einn bar. Ég fékk bjór og Eva fékk sér kokteila. Fengum okkur líka absinthskot. Eva heimtaði að ég myndi drekka sitt líka þar sem henni þótti það of sterkt. Síðan fórum við heim, áttum erfitt með að finna leigubíl en tókum þó einn að lokum. Því miður þá svindlaði hann á okkur. Hann sagði eitt verð í byrjun, þegar systir mín neitaði að borga uppsett verð þá reif hann veskið af henni og ók í burtu. Þjófarkvikindið...og þar sem hann var í ómerktum taxa þá gat ég ekkert gert. Við hringdum snöggvast og létum stoppa debetkortið hennar. Eftir þetta þá þurfti ég að borga allt fríið, systir mín var hundfúl líka morguninn eftir og raun í áfalli. Eftir þetta leið mér líka illa og vildi næstum því bara hætta við allt hitt og fara bara heim.

Við eyddum næstu dögum eins og ég sagði áður í verslunarferðir og ferðir um borgina en síðan kvöddum við Prag.

Skrifa meira um þetta seinna, Eva mín...

Æfingarbúðir í kórnum

Þá eru þessar kóræfingarbúðir í Hlíðardalsskóla 2006 búnar. Djammið fyrir mitt leyti var æði. Skemmtiatriðin voru sæmileg þetta árið en hafa oft verið betri. Þeir sem drukku mest þetta skiptið...annaðhvort ég eða Jónas, þannig a.m.k þá á tenórinn þann titill. Gerði maður greinilega eitthvað öðruvísi en maður gerir ófullur a.m.k ef marka má allar myndirnar. En samt sé ég ekki eftir neinu. Ég braut ekki neitt og gerði ekkert af mér a.m.k svo að ég viti. A.m.k lít ég þannig á það sjálfur.

Vinur minn Einar Steinn er alltaf að kveða ljóð, ég er nú reyndar raunvísindanemandi en ekki málvísindanemandi og er ekkert allt of hrifinn að vera hreyta úr mér ljóðum. Enda hef ég ekki verið í Íslenskunámskeiði síðan ég var 17-18 ára. Vá, það eru u.þ.b 6,5-8 ár síðan. Where is my cane, I feel old. Verð kvarthundrað ára gamall 12 nóvember. Uss, best að vara sig að safna fyrir elliárin svo ég lendi ekki í einum af þessu geymsluplássum fyrir gamalt fólk. Við köllum þetta víst "elliheimilli". Ég man varla hvernig á að beita stuðlum&höfuðstöfum, endurtekningum og rími en hérna kemur þetta. Hér er þó eitt af mínum uppáhaldsljóðum. Ég skal kveða eitt stutt eftir þetta svo að ég sé ekki að svindla. En hér koma ljóðin.

Ljóð dagsins:

Dagur er risinn

rjóður í austri,

raular mér kvæði

þröstur á grein.

Blessuðu tónar,

blessaði dagur,

blessaða veröld

tindrandi hrein.

Sólin er risin

hátt upp á himin,

hlæjandi dagur

þerrar mín tár.

Blessað sé ljósið,

lífgjafinn mildi,

lofaður veri

himinninn blár.

Ég elska lífið,

ljósið og daginn,

lofgjörð um heiminn

fagnandi syng.

Blessað sé lífið,

blessað sé ljósið,

blessaðir morgnar

árið um kring

(Gelískt lag / Heimir Pálsson)

Ísland án stuðla

Í er fyrir ís, kaldan sem pólinn

S er fyrir skáldið, rjúkandi um jólin

L er fyrir landið, fagurt og gott

A er fyrir arfinn, íslenskan flott

N er fyrir nýsköpun, vísindi þín

D er fyrir dótið, eyðslusemi mín

Efa ekki að margir hafi búið svipað til en þetta er mín útgáfa

með kveðju

-Kristján Haukur Magnússon

Sumarið mitt :)

Einhversstaðar í miðjum æsingnum þá gleymdi ég að skrifa hvað ég gerði í sumar.

Long story short: Eftir finnlandsferðina æðislegu þá vann ég í mánuð í járnabindingum sem var algjört helvíti en það að vinna með frændum mínum einhvern veginn gerði starfið mun bærilegra en annað. Eftir þessa vinnu þá fór ég, vinur minn Einar Steinn og Doddi í hring í kring um landið á einni helgi. Fórum fyrst á S-land, gistum þar í sumarhúsi fjölskyldu hans Dodda, man ekki nafnið, einhversstaðar 30-50 km austur af Vík í Mýrdal. Síðan eftir ókum við til Egilsstaða en gistum í tjaldi í skógi þarna rétt hjá, aftur man ég ekki nafnið en þetta var eitt sinn staður þar sem var oft útihátíð. Fórum næsta dag í Gunnarshús og síðan í sund á Egilsstöðum. Ókum síðan til Akureyrar þar sem ég heimsótti ættingja mína í 3 klst á meðan strákarnir krúsuðu um Akureyrina. Síðan ókum við heim.

Næsta dag þá pakkaði ég í flýti. Ég, mamma og Eva fórum til London og gistum þar í eina nótt. Síðan var förinni heitið til Prag, heit og fínt. Vorum þar í viku. Eftir þetta fórum við til Spánar með milliflugi í London þar sem úrvalsstarfsfólk London Heathrow tókst að láta okkur ekki fá farangurinn okkar í tæka tíð fyrir næsta flug. En hvað með það, fórum til Denia og vorum þar í tvo daga, síðan fórum við í Alicante og vorum þar í 2 vikur. Kíktum til Benidorm síðan í 1 dag en eftir þetta fór ég til Toulouse í Frakklandi í heimsókn.  Mamma og Eva voru nokkra daga í Alicante án mín en fóru síðan heim. Ég var í rúma viku í Frakklandi en ég og Florian fórum nokkrum sinnum í bæinn, skoðuðum, djömmuðum og fórum líka í 2 daga í heimsókn til pabba hans, stjúpmömmu og hálfsystur. Þetta var mjög fínt.

Eftir þetta fór ég til Færeyja, varð fyrst svolítið taugaóstyrkur, fyrst seinkaði fluginu til Parísar frá Toulouse þannig að ég hélt að ég myndi kannski missa af framhaldsfluginu til London en náði því. Síðan seinkaði fluginu til London þannig að ég hélt að ég myndi missa af rútunni til Stanstead frá Heathrow en kom á réttum tíma en hvað gerðist þá, rútunni seinkaði um hálftíma og var ég þá orðinn algjörlega öruggur um að ég væri búinn að missa af fluginu til færeyja en hvað gerðist svo en hið týpiska. Fluginu til Færeyja hafði, hvað....einmitt, seinkað. Ég varð svo feginn að hafa ekki misst af fluginu. En beið þó í nokkuð langan tíma á flugvellinum þangað til vélin tók af stað með milliflugi á Shetlandseyjum. Þar var myrkruð þoka en var þó fegin bara að losna úr 40-45 °C hitanum í Tékklandi, Spáni og Frakklandi. Síðan komst ég lokst til Færeyja þar sem Einar Steinn beið eftir mér og hafði þá beðið eftir mér í 3 klst. Drösluðumst við og tjölduðum í Þórshöfn eftir stuttan akstur frá Vágum með nýja tjaldinu frá Spáni. Mental note: kaupa nýja ábreiðu fyrir tjaldið, þ.e ekki gert fyrir norrænar aðstæður. Samt var tjaldið fínt. Skemmtum okkur þar vel með hópi af Íslendingum, Færeyingum og Norðmönnum. Síðan var ég kominn heim.

Þegar ég kom heim, þá spurði pabbi mig hvort að ég myndi nenna að ferðast meira í ár. Ég sagði, a.m.k ekki alveg strax. En ég er kannski kominn með minn skammt fyrir árið. En fór til allra norðulandanna, þ.á.m er Ísland, Færeyjar, Danmörk, Álandseyjar, Finnland,  Svíþjóð og Noregur.  Síðan má ekki gleyma Tékklandi, Bretlands, Frakklands og Spánar. Að lokum má alls ekki gleyma Singapore og Ástralíu.

Hverju er ég orðinn leiður á í sambandi við ferðalög:

Dónaskapnum í starfsfólki Evrópskra flugvalla.-Þetta er eitthvað sem ég vill láta laga
Sölumennskunni en ég ætlast ekki til þess að hún breytist.

Skemmtilegast misskilningur ferðarinnar:

Þegar ég og mamma fórum fyrsta daginn í Tékklandi á veitingastað, báðum um ostborgara og fengum grillaðan ost ofan á grilluðum osti, þ.e.a.s segja "ostborgara".

En þó get ég alltaf sagt, með öllum mínum ferðalögum þá er eitt sem mér finnst alltaf æðislegt og það er að koma heim.

Hörmulegt kvæði mixað af nokkrum af bestum þjóðlögum landsins 

Ísland er land þitt, því aldrei skal gleyma
en þér er ætlað að geyma
Íslenska tungu, hinn dýrarsta arf
Ísland 1000 ár, með titrandi tár
Því hvar er þitt frelsi, jöklar og manndáðin best
Ísland ögrum skorið, ég vill nefna þig
Sem á brjóstum borið og blessað hefur mig
Landið mitt og landið þitt, blessaðu landið
Því hvar er þitt frelsi, jöklar og manndáðin best
 

Kvæðin þrjú eru:
Ísland ögrum skorið eftir Sigvaldi Kaldalóns / Eggert Ólafsson
Ísland er land mitt eftir Magnús Þór Sigmarsson/Margrét Jónsdóttir
En ein lína notaður boðskapur úr Vatnsenda -rósu  eftir Rósu Guðmundsdóttir
Minnir að ein lína sé  vísir í þjóðsönginn en þó ekki endilega.

Linux komið upp, windows í fjarlægri martröð

Þá lét ég loksins af því að setja upp Ubuntu, kannski af illri nauðsyn þar sem ég á að vera í tölvueðlisfræði og þ.e eiginlega þægilegra að forrita í Linux. En ég var orðinn ótrúlega þreyttur á hökti og vona ég að ég eigi aldrei eftir að sjá bláa skjá dauðans eða þær þúsundir villa sem fylgdu MWD(Microsoft windows)

Jæja, ég mun alltaf minnast windows sem persónan sem drapst alltaf á í partýum. Þ.e þegar mikið er að gera. Persónan sem hökti sama hvað talvan var hröð og var með óteljandi marga galla. May you rest in pieces.

Ætli ég búi ekki til quote: "You can´t clean a broken window, the only thing to do is to replace it". Ekki besta quote ever en nenni ekki hugsa um eitthvað betra í augnablikinu.

 

Minning...Alla og Hrefna Lúthersdætur

Ég fór í kistulagningu og jarðarför frænku minnar. Þegar ég fór í jarðarförina þá fyrsta gerði ég mér grein fyrir hversu illa ég þekki suma af ættingjum mínum.

Ekki það, það er ekki ættarmót fyrir þetta ákveðna fólk nema hjá Eyrarættinni sem kemur einhversstaðar að austan. Annars þá var ættarmót þar síðast fyrir 7-8 árum og var þokkalega mikið af fólki þar. A.m.k 200 manns. 

Ég fór í jarðarförina og þekkti u.þ.b ekki neinn. Þekkti Öllu, börnin hennar Öllu en ekki barnabörnin. Þekkti börn hennar Margrétar+barnabörn. Þekkti samt ekki börn Eymunds eða Guðjóns enda var þetta bara í fyrsta skiptið sem ég hef nokkurn tímann hitt þá. Ég vildi óska þess að ég hitti þetta fólk einhvern tímann fyrir utan jarðarfarir þar sem ég er oft ekki í skapi til að vera að tala við fólk rétt eftir jarðarfarir ættingja minna. Gallinn er sá að mikið af þessu fólki er ekki hrifið af veislum.

Samt finnst mér þetta nokkurn veginn táknrænt, amma mín og systir hennar Alla voru nátengdar allt sitt líf og Alla fylgdi henni í gröfina þó 8-9 mánuðum seinna. Tek ég af minn hatt og kveð þær niðurlútur en veit þó að þær myndu vilja að ég og ættingjar mínir héldum áfram að lifa okkar lífi með bros á vör og von í hjarta.

Eftirfarandi var í morgunblaðinu um frænku mína -minningargreinar

 

Föstudaginn 15. september, 2006 - Minningargreinar

 

Alla Lúthersdóttir

Alla Lúthersdóttir fæddist á Akureyri 25. apríl 1944. Hún lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi hinn 4. september síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Eymundur Lúther Jóhannsson, f. í Utah í Bandaríkjunum 31. desember 1893, d. 16.

Alla Lúthersdóttir fæddist á Akureyri 25. apríl 1944. Hún lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi hinn 4. september síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Eymundur Lúther Jóhannsson, f. í Utah í Bandaríkjunum 31. desember 1893, d. 16. desember 1951, og Lára Pálsdóttir, f. á Oddeyri á Akureyri 15. desember 1908, d. 18. september 1997. Alsystkini Öllu eru Eymundur Lúthersson, 1931-1932, Eymundur Lúthersson, f. 1932, Margrét Lúthersdóttir, 1934-1976, og Hrefna Lúthersdóttir, 1936-2005. Bróðir samfeðra Guðjón Kristinn Eymundsson, f. 1924.

Sambýlismaður Öllu var Kristjón Ómar Pálsson, f: 13.10. 1944, d. 1.6. 2004. Börn þeirra eru: Fósturdóttir 1) Lára M. Williams, f. 4.4. 1963, maki Mark Williams, f. 14.1. 1958, synir hennar eru Páll Árnason, f. 22.12. 1983, og Almar Hákon Heiðarsson. f. 7.10. 1985. 2) Sigrún Ómarsdóttir, f. 9.7. 1967, maki Sigurður B. Magnússon, f. 10.4. 1967. Synir þeirra eru Stefán Már, f. 13.11. 1996, og Rúnar Smári, f. 3.6. 2003. 3) Sigríður Alma, f. 3.10. 1972, maki Kári Viðar Rúnarsson, f. 26.11. 1975, dóttir þeirra er Bergþóra, f. 9.6. 2004. 4) Ólafur. f. 20.2. 1975, maki Stacey Williams, f. 7.5. 1980, synir hans eru Ismael Þór, f. 22.4. 1997, og Daníel Óðinn, f. 26.10. 2005.

Sambýlismaður 2 var Sigurður Jónatan Jóhannsson, f. 29.9. 1938.

Útför Öllu verður gerð frá Keflavíkurkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Móðir mín var glæsileg kona. Hún var alltaf vel til höfð og bar af í klæðaburði. Hún gekk um með reisn og alls staðar sem hún kom vakti hún athygli. Hún elskaði að dansa og að vera innan um fólk. Var alltaf kát, jákvæð, lífsglöð og mjög raungóð kona. Ef hún hrasaði stóð hún alltaf jafn harðan upp og sagði að þetta ætti eftir að lagast, við skyldum líta á björtu hliðarnar. Hún gat verið jafn hvöss og hún var blíð og enginn mátti hvæsa á hennar nánustu eða fólkið sem hún elskaði. Mér og drengjunum mínum leið alltaf vel í návist hennar. Hún var góð fyrirmynd og það er blessun að hafa átt hana sem móður og ömmu. Við kunnum kannski ekki alltaf að meta allt sem að hún gerði en við sögðum henni alltaf að við elskuðum hana.

Við ferðuðumst víða um heiminn og alltaf kom mamma til okkar í heimsókn. Hún var jú kona og elskaði að ferðast og versla í útlöndum, naut góða veðursins til fullnustu, dansaði kántrídansa og leið vel. Hún eignaðist marga vini jafnt hérlendis sem erlendis og var hrókur alls fagnaðar.

Móðir mín hjálpaði ömmudrengjunum sínum mikið ef á móti blés. Hún hjálpaði mér að koma þeim á rétta braut, enda talaði hún mikið um þá í seinni tíð og var mjög stolt af því að þeir völdu menntaveginn.

Sú minning sem er mér efst í hug er þegar ég þurfti mest á móður minna að halda. Ég bjó í Chicago og var að fara í gegnum miklar breytingar í mínu lífi. Móðir mín var komin áður en ég vissi, til að vera mér og strákunum innan handar. Þá var hún orðin 60 ára gömul og öryrki en alltaf ung í anda. Elsku móðir mín hjálpaði mér í gegnum mjög erfiðan tíma. Við ferðuðumst þvert yfir Bandaríkin. Ég keyrði flutningabíl með litla bílinn í togi, það tók okkur þrjá daga að komast á leiðarenda. Ég mun aldrei gleyma hvað hún var mér mikil hjálp. Mamma neitaði að fara heim fyrr en ég væri komin í örugga höfn. Hún kom aftur til Íslands um haustið eftir sex mánaða dvöl.

Elsku mamma, við Páll og Almar þökkum þér allt sem þú hefur gert fyrir okkur, það er alveg ómetanlegt. Þú stóðst þig eins og hetja í veikindum þínum. Við munum sakna þín alla tíð en núna eru þjáningar þínar á enda. Hvíl í friði, elsku mamma mín. Þín verður alltaf saknað og við verðum að læra að sætta okkur við það að Guð tók þig til sín allt of snemma.

Elsku móðir mín,

mikið ertu falleg.

Við munum ávallt minnast þín

þegar ljósið skín.

Þín dóttir

Lára.

 

Sunnudaginn 17. september, 2006 - Minningargreinar

 

Alla Lúthersdóttir

Alla Lúthersdóttir fæddist á Akureyri 25. apríl 1944. Hún lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi hinn 4. september síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Keflavíkurkirkju 15. september.

Alla Lúthersdóttir fæddist á Akureyri 25. apríl 1944. Hún lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi hinn 4. september síðastliðinn og var útför hennar gerð frá Keflavíkurkirkju 15. september.

Oft á tíðum hef ég verið spurður hver hún móðir mín sé og hef ég svarað: Það er hún Alla Lúthers. Það vissu ekki allir hver hún var en ég get sagt ykkur að hún var glysgjörn, góðhjörtuð og gjafmild kona sem öllum vildi gott gera. Aldrei varð hún neitt sérstaklega efnuð kona en samt alltaf reiðubúin að gefa sína síðustu krónu ef einhver þurfti á að halda og það gerði hana ríkari en nokkurn mann getur dreymt um að vera því hún var rík af ást og umhyggju og gerði allt sem hún gat fyrir okkur systkinin og barnabörn.

Ég get nú ekki sagt að ég hafi alltaf verið sammála hennar lífsstíl og oft rifumst við um óþarfa hluti sem maður hefði nú betur getað látið kyrrt liggja en eins og sagt er er gott að vera vitur eftir á.

Ég veit nú ekki hvort það á við mig og mömmu því við virtumst alltaf vera að rífast um sama hlutinn, ég held að það hafi bara verið okkar leið til að segja hvað okkur þótti vænt hvoru um annað.

Æi, mamma hvað ég á nú eftir að sakna þín, þú varst alltaf til staðar fyrir mig, ég þurfti bara hringja eitt símtal og þar varstu. En þegar ég hringdi í þig frá Flórída og fékk ekkert svar vissi ég að eitthvað var að og seinna um kvöldið fékk ég hringingu sem staðfesti það. Af hverju þú, þú sem varst svo lífsglöð og yndisleg kona? En allt tekur enda og ég er viss um að þér er ætlað stærra hlutverk annars staðar þar sem þú ert frjáls frá áhyggjum og erfiði og þó þú sért farin verður þú ávallt á lífi í mér. Ég veit þú munt ætíð fylgja mér, hvar svo sem í heiminum ég verð.

Mamma, ég elska þig meira en orð fá lýst og næst þegar ég verð spurður hver hún móðir mín sé, mun ég geta sagt fullur stolts: Það er hún Alla Lúthers, yndisleg móðir og amma.

Vertu blessuð, elsku mamma mín, ég veit þú hvílir á betri stað.

Við Ismael og Daníel elskum þig.

Þinn sonur

Ólafur.

Ég sit í íbúðinni þinni og finnst eins og þú sért þar, Bergþóra gengur um og leitar að þér, en þú ert ekki þarna, þú ert farin. Ég get ekki lýst sorginni og söknuðinum sem býr í hjartanu. Þú skilur eftir stórt skarð sem ekki er hægt að fylla í.

Elsku mamma, við vorum ekki alltaf sáttar enda báðar líkar í skapi. Þér þótti sopinn góður, þó á seinni árum væri ekki mikið gert af því enda lifðir þú fyrir barnabörnin. Þú hafðir gaman af lífinu þó það væri erfitt og ósanngjarnt á köflum og elskaðir að hafa alla í kringum þig. Þegar við komum með Bergþóru upp á sjúkrahús þá glaðvaknaðir þú til að geta spjallað við hana og hún sagði alltaf að þú værir svo fín og að þú værir að kúra. Þessar sjö vikur sem þú lást á spítalanum voru þér erfiðar en þú hélst gleðinni og húmornum og sagðir alltaf að þú færir heim á morgun eða í vikunni.

En elsku mamma mín, það kom að því að veikindin urðu þér um megn og þú varðst að kveðja, við sátum hjá þér allan sólarhringinn síðustu daga og vorum undirbúin að eitthvað myndi gerast á morgun en ekki í dag. Hvíl í friði og takk fyrir allar þær stundir sem þú áttir með okkur, við elskum þig og minningin um þig mun ylja okkur um hjartarætur.

Þú komst, og þú sólargeisla sendir

í sál mína, og ljós á minn veg

ég áður var andlega blinduð,

nú enginn er skyggnari en ég.

Þig leit ég - þú fögnuð mér færðir

þess fullviss er sála mín,

að með þér er ljúfast að lifa,

en lífið er dauði án þín.

(Alla Lúthersdóttir)

Þín dóttir, tengdasonur og dótturdóttir

Sigríður Alma, Kári og

Bergþóra.

Nú er komið að kveðjustund, elsku mamma. Þetta er allt svo óraunverulegt, þú kvaddir okkur allt of fljótt og eftir stöndum við sem elskuðum þig svo mikið og eigum erfitt með að trúa því að þú eigir ekki eftir að birtast allt í einu í eldhúsinu okkar eins og þú varst vön að gera. Komst bara til að segja hæ eða heilsa upp á ömmustrákana þína sem þér þótti svo vænt um. Þetta á eftir að verða erfitt hjá þeim þar sem þú varst alltaf til staðar fyrir þá. Þegar Rúnar byrjaði í leikskólanum þá sóttir þú hann fyrstu mánuðina strax eftir hádegislúrinn því að þér fannst allt of langur tími fyrir hann að vera allan daginn. Og Stefán gat alltaf treyst á að þú værir komin heim til okkar til að taka á móti honum þegar skólinn var búinn.

Þú áttir fallegt heimili og hafðir gaman af því að gera fínt í kringum þig. Allt glingrið og dótið sem þú komst svo haganlega fyrir, ég er ekki frá því að þú hafir verið svolítill sígauni í þér. Þú fékkst þinn skerf af erfiðleikum og mótlæti í lífinu en alltaf gastu litið á björtu hliðarnar og haldið í góða skapið. Þetta sást best þegar þú varst fársjúk á spítalanum og við vissum að það gat brugðið til beggja vona. Þú helst alltaf í vonina og áttir þér marga drauma sem þú varst viss um að þú hefðir nægan tíma til að framkvæma. Þú hélst uppi glaðværðinni og það var mikið hlegið og fíflast svo að hjúkrunarkonum þótti stundum nóg um. En þar kom að því að þú varðst að játa þig sigraða. Þegar við vissum báðar að hverju stefndi þá gaf ég þér loforð. Og þegar minn tími kemur þá munum við verða saman aftur og hvíla hlið við hlið. Söknuðurinn og sársaukinn er næstum óbærilegur en ég veit að með tímanum mun eftir standa minningin um yndislega móður og ömmu.

Elsku besta mamma mín, takk fyrir allt.

Sigrún.

Allir sem ég þekki sakna ömmu. Enda var hún góð kona, svo góð að ég þurfti aldrei að fara til dagmömmu þegar ég var lítill því að hún passaði mig. Ég vildi óska að hún væri enn hjá mér. Guð passi ömmu mína, vonandi líður henni vel þar sem hún er núna.

Takk fyrir allt sem að þú gerðir fyrir mig, amma mín.

Stefán Már.

Minning...

Alla frænka, ömmusystir mín dó í gær 4 september 2006 vegna veikinda, þ.e.a.s vegna þess að lungun hennar voru orðin of veik vegna reykinga og var hún búin að vera reykjandi alveg síðan hún var unglingur. Það er ekki ár liðið síðan að amma mín, Hrefna dó. En hún dó vegna þess að hún fékk illkynja æxli í lungum og ekki var hægt að skera upp vegna þess að hún var með slæman astma. Minning amma í búð dragandi kútinn með öndunargrímuna á eftir sér. Pípandi. Samt man ég eftir henni nokkrum dögum áður en hún dó í rúminu á fjórðungssjúkrahúsinu. Hún reykti líka alveg síðan hún var unglingur. En hún gat ekki gengið seinnustu daga lífs síns og var hálffúl yfir að geta ekki farið út og fengið sér sígarettu.

Veit ég ekki hvað margir af ættingjum mínum virðast falla sökum krabbameina, slæmra lungna o.s.frv. En fyrir mitt leyti þá vildi ég óska þess að þetta væri orðið jafnólöglegt og fíknefni. Jafnvel þótt að sumir vilji eflaust segja að þetta valdi svokölluðum svörtum markaði og betra sé að halda öllu fyrir opnum dyrum. Ég spyr bara hvað þarf mikið af mínu fólki og annarra að falla fyrir þessu áður en eitthvað er gert.

Veit að þetta er líklegast ofttuggið tyggjó en mér líður betur við að fá smá að skammast...

Að fjölmiðlar sjálfir hafi vald á því að halda uppi vörn

Þetta finnst mér grátbroslegt, þar sem fólkið í Ísland í dag og kastljósinu gerir yfirleitt bara það að halda uppi "málefnanlegri" uppræðu þar sem fólk talar sínu máli. Ef þið viljið viðtöl þá gjörið svo vel að leyfa Steingrími að koma í viðtal næsta kvöld til að koma með mótsvar. Hvort sem er í "Ísland í dag", "Morgunblaðinu", "Kastljósi" eða öðrum fjölmiðli.

Þetta væri það eina sanngjarna að gera í málinu núna. A.m.k til að halda hlutleysinu í fjölmiðlum á Íslandi.

Ráðherra neitaði að mæta Steingrími í Kastljósþætti